Knot, kolor bejcowany czy naturalny?

Myślę, że jest bardzo niewielu miłośników drewna, którzy nie widzieli intarsja. Obraz lub wzór wykonany na meblach, parkiecie lub instrumentach muzycznych przy użyciu małych kawałków forniru z różnych gatunków drewna. Wzór opiera się na różnych kolorach gatunków drewna. Naturalny kolor drewna może wahać się od czarnego do białego, poprzez wszystkie kolory spektrum. Nie są to jednolite kolory, takie jak farba, ale dominujący kolor każdego gatunku. Ponieważ w kawałku drewna można znaleźć wiele kolorów. Wystarczy spojrzeć na kawałek drewno akacjowe aby odkryć kolory od zielonego do fioletowego i od żółtego do rubinowego.

Naturalny kolor jest dla wielu gatunków cechą rozpoznawczą. Istnieją gatunki o odcieniach tak charakterystycznych, że szkoda zamieniać je na inne, nawet jeśli są nierównomiernie wybarwione. Niedoskonałość naturalnego koloru jest właśnie tym, co nadaje drewnu urok i ożywia je. Czy nie byłoby szkoda barwić orzecha, wiśni czy akacji? Stracilibyśmy tak wiele, zyskując suchą jednolitość.

Z drugiej strony są gatunki drewna - topola, lipa, żywotnik, buk - które wiele zyskują dzięki barwieniu. Nałożenie bejcy podkreśla naturalny rysunek drewna i czyni mebel jeszcze bardziej wartościowym.

Zobaczmy razem, kiedy warto zachować naturalny kolor drewna, a kiedy efekt końcowy jest znacznie lepszy dzięki bejcowaniu lub malowaniu drewna.

Naturalne kolory drewna

Istnieją rodzaje drewna, które zdaniem wielu miłośników drewna tracą swoje piękno i wartość w wyniku rozkładu. Są to gatunki znane ze swojego koloru. Jeśli chcesz mieć mebel drewno wiśnioweDlaczego warto ją malować? Ciepły, jedwabisty i delikatny kolor wiśni doprowadził do pojawienia się bejc wiśniowych, które próbują zmienić inne rodzaje drewna w wiśniowe. Niestety często ten dyskretny kolor jest tak przesadzony, że nie ma w nim nic naturalnego.

Kolor drewna jądro, dąb, frasin, wiśnia, palisandru, mahon, podroby można odtworzyć, ale nigdy nie oszuka to konesera. Dzieje się tak, ponieważ drewno jest mieszanką cech, w tym koloru. Sam kolor, bez specyficzne pory, naturalny design, wygląd włókiennie jest drewnem tego gatunku. Ci, którzy pracują z drewnem, doskonale wiedzą, że nigdy nie będą w stanie sprawić, by mebel z jodły wyglądał jak dąb, nawet jeśli drewno zostanie zabejcowane na ten sam kolor co dąb. Ogólny wygląd drewna zawsze będzie wskazywał na to, że jest to żywiczny.

Przejdźmy jednak do gatunków drewna cenionych za swój kolor. Jeśli chcesz mieć mebel lub przedmiot wykonany z takiego drewna, pozostaw go tak naturalnym, jak to tylko możliwe. Nawet jeśli kolor jest nierównomierny i występują duże różnice w odcieniach na tym samym kawałku drewna, uważaj się za szczęściarza, że masz wyjątkowy kawałek drewna. Nie próbuj ukrywać tego pod jednolitym kolorem.

Warto wiedzieć, że lakiery mogą również zmienić swój pierwotny kolor. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku jasnego drewna. Lakiery, nawet jeśli są przezroczyste, mają żółtawy odcień, który zmienia naturalny kolor drewna. Bardzo dobrym przykładem jest drewno jesionowe. W wyglądzie jest bardzo podobny do dębu, ale różni się kolorem. Dąb ma kolor od słomkowożółtego do jasnobrązowego, podczas gdy jesion jest prawie biały. Jasny kolor i specyficzny wzór są bardzo cenione przez koneserów. Aby jednak zachować kolor, wykończenie powinno być wykonane lakierami, które nie mają żółtego odcienia i nie żółkną z upływem czasu. Jednym z rozwiązań może być lakier akrylowy na rozpuszczalniku, który może również zachować naturalny wygląd drewna.

Dąb to kolejne drewno, które warto zachować w oryginalnym kolorze. Argumentem przemawiającym za tym jest zielona lub czerwonawa opalizacja wzoru. Ponadto połączenie dużych porów ze specyficznym wzorem, kolorem i określonymi obszarami lustrzanymi sprawia, że dąb jest drewnem z osobowością i charakterem, wysoce pożądanym do produkcji wysokiej jakości mebli.

Bardzo cenionym drewnem ze względu na swój kolor jestjądro. Kolor różni się w zależności od gatunku, orzech "rumuński" jest jasnobrązowy, podczas gdy orzech amerykański jest ciemniejszy. O ile mi wiadomo, orzech amerykański również zaczął być tutaj uprawiany. Kolor orzecha włoskiego jest tak znany i tak różnorodny, że istnieje wiele różnych odcieni orzecha włoskiego: ciemny orzech, jasny orzech, antyczny orzech, średni orzech. Bez względu na kolor orzecha włoskiego, wielką szkodą byłoby ukrycie go pod orzechową jagodą.

Drewno, którego kolor jest moim zdaniem niemożliwy do odtworzenia, to akacja. Nie jest szeroko stosowany w meblach wewnętrznych, ponieważ jest bardzo twardy i trudny w obróbce. Jest jednak stosowany w meblach ogrodowych, ponieważ jest bardzo wytrzymały w warunkach zewnętrznych. W tym przypadku obróbka jest minimalna, przy użyciu listew akacjowych. Jest wyjątkowy, ponieważ na jednym kawałku drewna można znaleźć nieskończoną liczbę nieoczekiwanych kolorów, od cyklamenu po jasną zieleń lub turkus. Bogactwo kolorów wynika z wysokiej zawartości garbników. Zawartość garbników wpływa na wykończenie i może zmienić kolor kąpieli i lakieru.

Kiedy i dlaczego barwimy drewno

Nudne, jednolite drewno bez osobowości

Są sytuacje, w których drewno nie ma nic spektakularnego, nic się nie wyróżnia. Tak jest w tym przypadku drewno topoliwapienny i czasami żywiczny. Naturalna, niebarwiona topola ma bardzo jednolity, żółtawo-biały kolor. Lipa ma również jednolity kolor, ale nieco bardziej czerwonawy. Niebarwione meble wykonane z drewna topoli lub lipy są mało wyraziste. Po zabarwieniu nagle ożywają. Słoje roczne są uwydatnione, absorpcja jest inna w późnym drewnie w porównaniu z wczesnym drewnem i pojawia się interesujący wzór, który zostałby utracony bez barwienia.

Barwienie i specjalne wykończenia, z patyną lub innymi efektami, podnoszą wartość drewna, które bez takich sztuczek byłoby całkowicie nudne. Drewno topoli było w przeszłości wykorzystywane do produkcji łyżek, czerpaków i innych przyborów kuchennych. Dzięki bejcowaniu lub zastosowaniu różnych metod postarzania lub efektów specjalnych, stało się bardzo interesujące i cenione.

Drewno z wadami lub nieatrakcyjnym naturalnym wyglądem

Zdarzają się sytuacje, w których drewno ma pewne niedoskonałości, które nie są akceptowane przez klienta. Szkoda byłoby go nie wykorzystać i wyrzucić tylko dlatego, że niektórzy uważają, że nie jest piękne. Aby ukryć te "wady", można użyć bejc do barwienia, patyn do efektów specjalnych, a czasem nawet farb, które zakrywają wady, ale zachowują osobowość.

Przykładem drewna, które nie traci blasku po pomalowaniu, jest drewno żywiczne - świerk, jodła lub sosna. Liczne sęki mogą czasami sprawić, że projekt będzie uciążliwy. Po pomalowaniu sęki stają się niewidoczne, w przeciwieństwie do naturalnego wzoru, który pozostaje widoczny pomimo warstwy farby.

Naprawy, takie jak wymiana wypadniętych sęków lub rozdarć włókien, stają się niewidoczne pod warstwą farby. Meble nadal pozostaną wykonane z litego drewna i nie stracą na wartości ze względów estetycznych.

Jednym z powodów bejcowania drewna żywicznego jest jego żółknięcie w miarę upływu czasu. Żółknięcie rozpoczyna się natychmiast po cięciu i trwa nawet po lakierowaniu. Uzyskany z czasem kolor jest nieatrakcyjny, a nawet nieco brudny. Bejcowanie ukrywa naturalnie występujące żółknięcie.

Istnieją specjalne gatunki drewna, które zasługują na zachowanie ich naturalnego wyglądu. Naturalny, specyficzny kolor szkoda ukrywać lub zmieniać. Ale nie należy też tracić uroku drewna, którego wzór jest mniej widoczny ze względu na matowe kolory lub gdzie plamy, sęki lub inne wady sprawiają, że jest mniej atrakcyjne. Dzięki bejcowaniu lub malowaniu można je uszlachetnić i cieszyć się meblami z litego drewna, co już jest dużym zyskiem.