Ponad 120 okien odnowionych w ciągu dwóch miesięcy przywróciło stuletniej miejskiej rezydencji jej dawny blask

Stary dom w Bukareszcie, miejska rezydencja przy ulicy Frumoasă w pobliżu placu Victoriei, otrzymał szansę na inspirującą i staranną renowację. Jest to dom z końca XIX wieku z dużymi oknami i drzwiami oraz imponującymi zdobieniami. Otwór na ulicę jest stosunkowo niewielki w porównaniu z wielkością domu, który rozciąga się daleko z tyłu. Wysokie prostokątne okna pozwalają przechodniom dostrzec imponujące żyrandole wieczorem. Główne wejście znajduje się z boku budynku i niestety jest prawie niewidoczne z ulicy. Wysokie na ponad 5 metrów drzwi to połączenie rzeźbionego drewna z imponującymi detalami, starannie odrestaurowanymi oryginalnymi elementami, szkłem i kutym żelazem. Ku uciesze miłośników starych domów, nieruchomość została odrestaurowana już jakiś czas temu. Okna i drzwi zewnętrzne nie były jednak konserwowane i z czasem wyblakły, przyćmiewając piękno domu. Tej jesieni dom odzyskał swój pełny blask, a cała stolarka zewnętrzna została odnowiona przez Holzektóra zajmuje się profesjonalnym odzyskiwaniem i renowacją drewna ze starych domów.

Świadek Bukaresztu od ponad wieku

Budynek jest wpisany na listę zabytków. Tablica umieszczona od strony ulicy informuje nas, że N.D. Cocea, rzymski prawnik, dziennikarz i publicysta, mieszkał tu przez ostatnią część swojego życia. Ale dom został zbudowany znacznie wcześniej, pozwolenie na budowę zostało wydane w 1896 roku na nazwisko kobiety, Marii Fărcășanu, o której niewiele wiadomo. Wiadomo jednak, że mieszkała w wybudowanym przez siebie domu-0 i jest wymieniona w serii aktów z 1918 roku.

Znacznie bardziej znany jest N.D.Coceaojciec aktorki Diny Cocea, którą zapewne pamiętają starsi ludzie. Oprócz pracy dziennikarskiej, N.D. Cocea był znany jako zwolennik ruchu socjalistycznego i komunizmu. Miał bardzo "kolorowe" życie, z wieloma przygodami, które uświetniły strony publikacji społecznych.

Ale wracając do domu. Jest zbudowany w styl eklektycznystyl preferowany przez wielu bukaresztańskich architektów tego okresu, z geometrycznymi ornamentami lub motywami roślinnymi wokół drzwi i okien. Gzymsy i fryzy są również pięknie zdobione, podobnie jak przejście między piwnicą a parterem. Dom składa się z wysokiego parteru, piwnicy i poddasza - wszystkie nadające się do zamieszkania - i zajmuje powierzchnię około 1500 m². Został bardzo dobrze odrestaurowany, zachowując wszystkie dekoracje typowe dla starych bukaresztańskich domów z końca XIX i początku XX wieku.

Drewniane drzwi i okna nadają domowi osobowości

Wejście do głównego korpusu, tego widocznego z ulicy, prowadzi przez imponujące drewniane drzwi. W rzeczywistości jest to cała konstrukcja, ze świetlikiem powyżej, podwójnymi drzwiami wejściowymi i dwiema stałymi częściami bocznymi. Wszystkie są przeszklone, a boki zabezpieczone dyskretną kratą z kutego żelaza. Drzwi są ozdobnie rzeźbione, a boczne ościeża ruchomych części zakończone są kapitelami przypominającymi korynckie kolumny. Drzwi otwierają się na marmurowe schody, na szczycie których znajduje się drewniane okno z piaskowanym szkłem i kwiatowymi wzorami. Zewnętrzne drzwi i okna są wykonane z drewna dębowego, a boazerie i drzwi wewnętrzne z drewna żywicznego.

Dom jest kontynuowany na tylnym dziedzińcu z mniej ozdobną bryłą, przymocowaną do głównej za pomocą okrągłej konstrukcji przypominającej zawias. Okna, bez wyszukanej dekoracji okien frontowych, wydają się surowe. Poddasze, który obejmuje całą powierzchnię domu, ma lukarny z okrągłym oknem z przodu i prostokątnym łukowym lukarną z tyłu.

Obecne okna domu nie są oryginalne. Prawdopodobnie starych nie udało się uratować i zostały zastąpione podczas początkowej renowacji dębowymi oknami, które szanują oryginalną geometrię, ale z podwójnymi warstwami podwójnych szyb. Niestety nowe okna nie były konserwowane, a warunki atmosferyczne z czasem zniszczyły wykończenie, a miejscami nawet drewno. Ale teraz zostały całkowicie odrestaurowane i dom znów wygląda świeżo.

Renowacja okien i drzwi zewnętrznych

Renowacja była dla Holze prawdziwym tour de force, ponieważ wszystko musiało zostać wykonane tak szybko, jak to możliwe przed zimą. Wszystko - około 120 okien i masywne drzwi wejściowe - zostało przerobione w mniej niż dwa miesiące. W przeciwieństwie do dom w sąsiedztwie telewizjiTym razem interwencja została przeprowadzona na miejscu, "na placu budowy", ponieważ okna nie mogły zostać przewiezione do fabryki. Przez cały ten czas budynek nadal funkcjonował jak wcześniej. Budynek jest siedzibą firmy, która nie przestała pracować i nie przeniosła się podczas renowacji okien.

Na dziedzińcu postawiono namiot, w którym zorganizowano mały warsztat. Każde okno zostało przyniesione, a stara powłoka wykończeniowa została zeszlifowana do drewna. Całe wykończenie zostało odnowione poprzez nałożenie warstwy podkładu impregnującego w kolorze orzecha, a następnie podkładu odpornego na działanie czynników zewnętrznych i lakieru. Impregnat i podkład zostały nałożone pędzlem, a końcowy lakier natryskowo, aby uzyskać jednolitą i przyjemnie wyglądającą powierzchnię. Nieodwracalnie uszkodzone części zostały wymienione. Podczas renowacji szkło zostało zabezpieczone. Listwy zostały zamontowane na miejscu, co uniemożliwiło ich usunięcie. Pogorszyłoby to ogólny wygląd, a generalny remont domu nie był pożądany. Na koniec wymieniono uszczelki, które nie spełniały już swojego przeznaczenia, zamontowano okapniki i izolację tam, gdzie było to konieczne.

Prawdziwą przeszkodą okazały się drzwi wejściowe. Ponieważ był to ruchliwy budynek, nie można było postawić rusztowania. Tak więc cała przebudowa musiała zostać wykonana z 5-metrowej drabiny. Ale udało im się! Aby skończyć wszystko na czas, pracowali od rana do nocy. Starali się wykorzystać czas, w którym budynek nie był rozbudowywany, aby wykonać prace, które mogłyby przeszkadzać. Pozostawali jednak w dobrych stosunkach, więc nie sądzę, aby bardzo im to przeszkadzało 😊 Pracowali z pasją i chęcią ochrony i przywrócenia Bukaresztu jako cennego domu, co pokazało ostateczną jakość pracy.

Teraz dom przy ulicy Frumoasă, miejska rezydencja, która definiuje rumuńską architekturę z okresu budowy starego Bukaresztu, odzyskał swój blask. Kiedy skończyłem wizytę, przeszedłem na drugą stronę i długo patrzyłem na nią z chodnika po drugiej stronie ulicy, myśląc o minionych czasach, o lordach i damach, o balach i parach tańczących pod błyszczącymi żyrandolami. Miniony świat i dom będący jego niemym świadkiem. Dziedzictwo, które nie powinno zostać utracone.