Style w meblach - Sheraton

Omówienie zabytkowego mebla i próba znalezienia reprezentatywnych elementów tego stylu przeniosła mnie z powrotem do wspaniałego świata antyków. Jest to dziedzina, która mnie zachwyca, a artykuły w sekcji Style w meblach były wielką przyjemnością. Świat drewna jest tak rozległy i pełen interesujących tematów, że minęło trochę czasu od ostatniego dodatku do serii. Ale teraz, po wielu dniach starych mebli monopolizujących większość mojego czasu, nadszedł czas, aby dodać do słynnych stylów nazwisko, które wniosło delikatną, subtelną elegancję do projektowania mebli, Thomasa Sheratona.

Kim był Thomas Sheraton

Obok Thomas Chippendale i George Heppelwhite, Thomas Sheraton tworzy złote trio XVIII-wiecznego brytyjskiego wzornictwa meblowego, ludzi, którzy wprowadzili neoklasycyzm do tej dziedziny. W przeciwieństwie do nich, Sheraton jest znany bardziej z książek, które opublikował, a mniej z mebli, które stworzył. Do tej pory znany jest tylko jeden mebel, który można mu przypisać - regał na książki, którego jedna z szuflad została opatrzona inicjałami T.S.

Thomas Sheraton był samoukiem. Nie chodził do szkoły, ale miał naturalny talent do rysowania, a w pewnym momencie nawet udzielał lekcji rysunku, aby się utrzymać. Podobno terminował u ówczesnego stolarza, stąd jego zamiłowanie do mebli. Był wysoce techniczną osobą z doskonałym wyczuciem proporcji. Stał się sławny po opublikowaniu w latach 1791-1792 dzieła Książka z rysunkami dla stolarzy i tapicerów (The Cabinetmaker's and Upholsterer's Sketch-Book), cztery tomy szkiców, które zawierały również bardzo precyzyjne instrukcje techniczne dotyczące wykonania. Tomy te szybko rozprzestrzeniły się w Wielkiej Brytanii, a następnie, za pośrednictwem kolonistów, w Stanach Zjednoczonych.

W 1803 roku publikuje Słownik gabinetowy (Słownik mebli), książka, która miała być słownikiem terminów używanych w produkcji mebli. Nie została jednak doceniona, ponieważ uznano ją za mieszankę heterogenicznych, a nawet antagonistycznych terminów. W 1805 r. ukazała się encyklopedia artystów meblarstwa i tapicerstwa (Encyklopedia stolarza, tapicera i artysty ogólnego), która miała składać się z kilku tomów. Niestety udało mu się opublikować tylko pierwszy tom, a projekt przerwała choroba i śmierć.

Styl zaproponowany przez Sheratona w jego książkach był stylem neoklasycznym, czyli wyrafinowanym i prostym stylem, który odrzucał ornamentalne przeciążenie wcześniejszych stylów. Jest to styl oparty na odrodzeniu greckiej i rzymskiej estetyki, na matematycznej harmonii formy, wdzięku proporcji i prostej, pozbawionej ozdób geometrii.

Co jest charakterystyczne dla stylu Sheraton

Meble Sheraton charakteryzują się neoklasyczną prostotą, dzięki czemu są lżejsze i bardziej eleganckie. Kształty są prostoliniowe, oparcia sof i krzeseł są prostokątne, nogi są proste, smukłe i delikatne jak u baletnicy. W przeciwieństwie do Chippendale'a, noga mężczyzny cabrio lub przez Heppelwhite'a, który preferował kwadratowe, nogi krzeseł Sheraton są proste, często zwężane, zaokrąglone i z obróbką przypominającą greckie kolumny. Czasami nogi są przymocowane do podstawy za pomocą równie delikatnych elementów, które usztywniają cały system.

Oparcia sof są proste, z górą odkrytą przez tapicerkę i ramionami, które lekko opadają z oparcia, tworząc jeden element. Fotele mają ten sam sposób łączenia ramion z oparciem. Nogi ciężkich mebli, choć solidniejsze, są równie delikatne. Drewno mahoniowe, dominujące w innych stylach neoklasycznych, jest czasami zastępowane klonem, palisandrem, jesionem, brzozą lub mahoniem. Meble w stylu Sheraton są inkrustowane i inkrustowane, często przy użyciu kilku kontrastujących gatunków drewna. Mosiądz jest używany do produkcji listew, płyt z otworami na klucze i uchwytów z głowami lwów na szufladach. Specyficzne dekoracje to lira, urna, rozety, wiązane wstążki, kolumny i głowy lwów. Rzeźby są mniejsze, z niskim reliefem. Specyficzne dla stylu jest również użycie jedwabiu za szkłem w szafkach lub regałach. Meble wzbogacił rysunkami i obrazami.

Sheraton był również innowatorem w projektowaniu mebli. Jego meble, pomimo swojej delikatności i prostoty, są wielofunkcyjne dzięki mechanizmom, które obsługują na przykład ukryte blaty w szafce lub sprawiają, że biurko jest bardziej funkcjonalne. Charakterystyczne są również ukryte schowki lub szuflady, które umożliwiają dostęp do innych szuflad. Estetykę mebli zapewnia połączenie kontrastujących fornirów tworzących skomplikowane wzory, inkrustowanego mosiądzu lub czarnej powłoki lakierniczej, co stanowi wpływ stylu japońskiego.

Cechy spotykane również we współczesnych stylach

Chociaż nie przyniosły mu bogactwa, projekty Sheratona szybko trafiły do wielu ebenierów, którzy produkowali meble o jego specyficznych cechach. Pod koniec wieku projekty zaczęły być również produkowane masowo, a ich elegancka prostota została bardzo doceniona. Sheraton był najczęściej kopiowanym stylem w USA w drugiej połowie XIX wieku, a nawet później. W Europie wywarł wpływ na wielu europejskich producentów mebli, którzy przez lata tworzyli prawdziwe dzieła sztuki.

Klasyczna sofa Sheraton, z prostym oparciem i delikatnymi nóżkami, emblematyczna dla tego stylu, stała się źródłem inspiracji dla współczesnych projektantów. Nierzadko styl skandynawski, z okrągłymi, zwężającymi się nogami i prostą geometrią, przypomina mi stary styl neoklasyczny, który eliminując przepych, stał się elegancki i ponadczasowy.

Jeśli chcesz odkryć inne klasyczne style mebli, sprawdź serię Style w meblach. A jeśli masz jakieś pytania lub chcesz porozmawiać o innych stylach, napisz poniżej w komentarzach. Na pewno odpowiem.

Źródło zdjęcia na okładce: themsv.org