Jak wyglądało spotkanie ze stolarzami w Sybinie?

Niedawno informowaliśmy, że 20 stycznia w Sybinie Fane Pănăzan i Mihai Ursu (Oak Tower) zorganizował spotkanie ze stolarzami na którą zaproszono również Revista din Lemn. Wydarzenie było naszym zdaniem bardzo udane, ponieważ stworzyło środowisko do dyskusji na temat rzemiosła, problemów i prób związanych z biznesem drzewnym, zgromadziło doświadczonych ludzi i początkujących, stolarzy i hobbystów. Spośród 16 uczestników 8 ma własne warsztaty, pozostali są w trakcie ich otwierania lub po prostu pasjonują się obróbką drewna. Dyskusje dotyczyły najróżniejszych tematów, więc każdy znalazł swoje miejsce. Mamy nadzieję, że to spotkanie będzie tylko początkiem i takich wydarzeń będzie coraz więcej w różnych miastach w całym kraju. Obiecujemy, że jeśli zostaniemy zaproszeni, dołożymy wszelkich starań, aby być z Wami.

Nerwowy początek dnia

Plan od początku zakładał wyjazd do Sybina w sobotę rano. Powrót z Targi w Kolonii został ustalony na wczesne godziny piątkowe, więc nie mieliśmy wielkiego wyboru. Piątek był pięknym dniem w Bukareszcie, ze słonecznym niebem i 14°C na termometrach, więc nie martwiliśmy się. Wyruszyliśmy jednak do Sybina o 6 rano, aby mieć pewność, że dotrzemy na czas. Rano jednak padał śnieg jak w bajce, a śnieg spadł na warstwę lodu, ponieważ wieczorem mocno padało. Nasz plan został więc pokrzyżowany.

Wyruszyliśmy z determinacją, chociaż samochód był nieco taniec na drodze. Na autostradzie zobaczyliśmy asfalt dopiero w pobliżu Pitesti. Śnieg na ziemi, błoto pośniegowe i słaba widoczność bardzo nas spowolniły. Na szczęście poruszaliśmy się do przodu, w przeciwieństwie do tych po drugiej stronie, gdzie ciężarówka zajechała nam drogę. Dopiero w Pitesti, gdzie pogoda znacznie się uspokoiła, uniknęliśmy strachu przed zatrzymaniem przez takie zdarzenie. Cała przygoda zakończyła się jednak prawie 2-godzinnym opóźnieniem.

Spotkania towarzyskie, wymiana pomysłów, osobiste doświadczenia, loteria

Po dotarciu na miejsce staraliśmy się dołączać do dyskusji na bieżąco, aby zbytnio nie przeszkadzać. Ominęła nas początkowa część z przedstawieniem uczestników, ale nie nalegaliśmy na ich wznowienie, aby nie marnować czasu przeznaczonego na dyskusje. Przedstawiliśmy się również pokrótce, opowiadając o naszej obecności w branży drzewnej od ponad 25 lat i pojawieniu się Magazynu Drzewnego prawie 8 lat temu.

Dyskusje dotyczyły szerokiej gamy tematów: gdzie kupować drewno, rodzime gatunki, metody obróbki, narzędzia, materiały szlifierskie, jak chronić i wykańczać drewno, jak być lepszym w tym, co się robi, niszowe działania i produkty, udział w międzynarodowych targach, osobiste doświadczenia. To była prawdziwa przyjemność widzieć, jak ludzie chętnie uczą się z doświadczenia innych, jak bez zahamowań uczestniczą w dyskusjach.

Było wiele wyjątkowych momentów, które, mam nadzieję, będziemy mogli wkrótce zaprezentować w filmie o tym wydarzeniu. Chciałbym wspomnieć tylko o dwóch z nich. Daniel Szekely (Praktykant Daniktórego poznałem na nZEB staje się pasywny z Klużu), który przywiózł kolekcję rodzimych gatunków drewna, która spotkała się z dużym uznaniem, zarówno ze względu na drewno, jak i jego wygląd. Daniel, absolwent leśnictwa, ma dwie pasje: drewno i introligatorstwo. W rezultacie kolekcja została zaprezentowana w formie imponująco dobrze wykonanej książki. To przyniosło mi trochę drewnaw tym kawałek jadalnego kasztana. Wszystkie gatunki drewna w kolekcji zostały zebrane i przetworzone przez Daniela.

Inny interesujący epizod pochodzi od jednego z uczestników. Kobieta pracowała przez jakiś czas we Francji, gdzie uczęszczała do szkoły stolarskiej. Opowiedziała nam o procesie uczenia się, praktyce z dużą ilością drewna, aby mogli popełniać błędy i uczyć się, roli nauczycieli, kosztach takiego kursu. Wrócił do domu z planem wykorzystania zdobytej wiedzy do otwarcia warsztatu stolarskiego ze wspólnikiem. Przyszła na spotkanie, chcąc dowiedzieć się jak najwięcej o tym, co się z tym wiąże.

Na koniec spotkania odbyła się również loteria, w której, w drodze losowania, każdy wygrał drobny przedmiot oferowany przez firmę Wood-Mizer. My również im dziękujemy.

Pierwsze spotkanie, które miło mnie zaskoczyło pod wieloma względami

Pierwszym miłym zaskoczeniem była duża liczba uczestników i ich niezawodność. Z doświadczenia wiem, że jeśli nie muszą płacić za udział w wydarzeniu, wielu z nich rezygnuje, nie informując o tym organizatora. Na spotkanie w Sibiu 18 uczestników zapisało się w grudniu, przed świętami. Było kilka zgłoszeń, ale nie było to możliwe z powodu braku miejsca. Było bardzo niewielu, którzy zrezygnowali, a z tego, co powiedział nam Mihai, zrozumiałem, że mieli poważne powody.

Kolejnym zaskoczeniem było zainteresowanie i różnorodność poruszanych tematów. Sądziłem, że bycie w towarzystwie, bez tematu stolarskiego, takiego jak jak wykonać konkretne połączenie lub Jak suszyć drewno, aby uniknąć problemówodsetki nie będą wysokie, a gpęknie szybko. Tak się jednak nie stało, gdyż dyskusje trwały do późna.

Dzielenie się doświadczeniami, porady, rekomendacje, chęć współpracy to kolejne aspekty, które mile mnie zaskoczyły. Wygląda na to, że członkowie społeczności powoli zdają sobie sprawę, że razem problemy można rozwiązywać szybciej i lepiej.

Podsumowując, było to dobre spotkanie. Oczywiście, po jego zakończeniu Fane i Mihai myśleli, że niektóre rzeczy należało zrobić inaczej lub poruszyć inne tematy. Ale to oznacza tylko tyle, że mamy za sobą odcinek pilotażowy, a serial dopiero się rozkręca. 🙂