Drewno klejone, belki z drewna klejonego i spektakularne konstrukcje z drewna klejonego warstwowo

GLULAM to międzynarodowy termin oznaczający wiązki płytkoweTermin ten pochodzi od Glued Laminated Timber. Produkt ten jest kompozytem drewna składającym się z warstw tarcicy (desek) łączonych doczołowo do pożądanego rozmiaru, które są klejone ciśnieniowo na całej szerokości za pomocą bardzo mocnego kleju.

Wytrzymały materiał z powodzeniem stosowany w budownictwie

Belki z drewna klejonego są wykorzystywane do uzyskiwania konstrukcji wytrzymałościowych, tj. słupów, belek, ram itp. Można je również uzyskać w zakrzywionych kształtach, o wytrzymałości na zginanie 50% wyższej niż w przypadku litego drewna. Przekładka zmniejsza również naprężenia występujące w litym drewnie, dzięki czemu materiał łatwiej się odkształca i pęka.

Kolejną zaletą tego materiału jest to, że pozwala on na usunięcie pewnych wad drewna, sęków, pęknięć, które stwarzałyby problemy w konstrukcji wytrzymałościowej. Kawałki powstałe w wyniku usunięcia wadliwych części są łączone w zęby, a następnie klejone. Utworzone warstwy kleju sprawiają, że materiał jest ognioodporny. Gdy ogień dotrze do kleju, sam gaśnie.

Jednym z najwcześniejszych zachowanych budynków wykorzystujących belki z drewna klejonego do budowy dachu jest aula King Edward VI College w Southampton w Anglii, pochodząca z 1866 roku. Obecnie służy ona jako sala ślubów w ratuszu.

Prawie 150 lat historii

Pierwszy patent przemysłowy został jednak zarejestrowany w Weimarze, w Niemczech, w 1906 roku przez Otto Hetzera, niezwykle pomysłowego Niemca. Już w 1872 roku założył on maszynę parową i stolarnię. Tutaj opracował wiele innowacyjnych pomysłów, które zaczął patentować w 1892 roku. Patent zarejestrowany w 1906 roku jest praktycznie świadectwem narodzin belek lamelowych.
W 1909 roku Terence&Chopard, szwajcarska firma zajmująca się doradztwem budowlanym, kupiła patent i wykorzystała belki w szeregu projektów.

Jednym z projektów był ówczesny Instytut Higieny w Zurychu, zbudowany w 1911 roku, który później stał się częścią Uniwersytetu w Zurychu. Kopuła w kształcie dzwonu, zbudowana wówczas przy użyciu belek lamelowych, jest widoczna do dziś.

W USA belki lamelowe pojawiły się w 1934 roku, dzięki Maxowi Hanischowi Sr., który współpracował z Otto Hetzerem około 1900 roku. Zakłada on firmę w Peshtigo w stanie Wisconsin, która rozpoczyna produkcję na skalę przemysłową.

Bardzo ważnym momentem w historii belek laminowanych jest rok 1942. W tym roku wprowadzono całkowicie wodoodporny klej (klej fenolowo-rezorcynowy), który umożliwił stosowanie belek na zewnątrz.

Wytrzymałość belek lamelowych umożliwia budowanie pomieszczeń z szerokimi otworami

Belki są obecnie wykorzystywane do budowy aren sportowych, hal przemysłowych, mostów, muzeów, sal koncertowych i wielu innych imponujących konstrukcji.

Dzięki bardzo wysokiej nośności, nawet przy dużych długościach, umożliwiają budowę bez słupów nośnych, z dużymi rozpiętościami. Pozwala to architektom puścić wodze fantazji i realizować spektakularne konstrukcje.

W Rumunii istnieją również znane fabryki belek lamelowych w Ulmi, niedaleko Targoviste, w Joseni, Harghita lub w Voiteg, Timis. Istnieje wiele miejsc, które zostały opracowane przy użyciu drewna klejonego, jednym z nich jest Salina Turda.

Mam nadzieję, że informacje okażą się przydatne. Jak zawsze, dodatkowe informacje są mile widziane. A jeśli masz jakieś pytania lub wątpliwości, zostaw je poniżej w przeznaczonym do tego miejscu. Na pewno na nie odpowiem.