TISZAWAX - parafina do zabezpieczania końcówek twardych gatunków drewna po ścięciu

Suszenie drewna rozpoczyna się natychmiast po ścięciu, a końce włókien, tj. obszar cięcia, są miejscem, z którego woda ucieka najszybciej. Jest to obszar najbardziej podatny na pękanie, co prowadzi do strat drewna, które czasami mogą być znaczne. Dlatego właśnie rozłupywanie drewna jest "gorącym" tematem dla wszystkich, którzy pracują z litym drewnem. Dzieje się tak, ponieważ drewno może pękać podczas suszenia, piłowania, transportu lub przechowywania, a czasem nawet podczas pracy lub użytkowania uzyskanych przedmiotów. Od zawsze poszukiwano rozwiązań zapobiegających pękaniu i minimalizujących straty. Jednym z najczęściej stosowanych rozwiązań jest uszczelnianie drewna parafiną. Zobaczmy, w jaki sposób chroni ona drewno i jak należy ją stosować, aby uzyskać maksymalną wydajność.

Co powoduje pękanie drewna

Pękanie jest spowodowane naprężeniami występującymi w drewnie podczas procesu suszenia. Im bardziej nasiąknięte wodą drewno, tym większe naprężenia i większe prawdopodobieństwo pęknięcia. Ponadto, im twardsze drewno, tym większe naprężenia. Aby uniknąć bardzo dużych naprężeń, drzewa są ścinane poza sezonem wegetacyjnym, a najlepszymi miesiącami są grudzień i styczeń, kiedy jest mroźno. Luty jest już początkiem nowego sezonu wegetacyjnego, zwłaszcza ostatnio, gdy średnie miesięczne temperatury wzrosły.

Woda wydostaje się najszybciej tam, gdzie się dostała. Poprzez cięcie przecinane są włókna, przez które woda dostała się do drewna i krąży wewnątrz drzewa. To właśnie przez te końce włókien woda ma tendencję do wydostawania się na zewnątrz, więc muszą one zostać zamknięte.

Wymiana wilgoci z otoczeniem jest kontynuowana tak jak przed przycinaniem, tj. w punkcie kontaktu z otoczeniem (kora). Proces suszenia rozpoczyna się od zewnątrz i przesuwa się w kierunku wnętrza kłody. W ten sposób powstaje różnica wilgotności między wnętrzem a zewnętrzem. Aby przywrócić równowagę (naturalnie występujący proces), woda migruje z wewnątrz na zewnątrz. Jeśli woda z zewnątrz kłody wypływa szybko i w dużych ilościach (okorowane drewno + wysoka temperatura zewnętrzna), woda z wnętrza migruje na zewnątrz w dużych ilościach, aby przywrócić równowagę. W ten sposób powstają inne napięcia.

Jest to powód, dla którego drewno jest spryskiwane podczas procesu suszenia w piecach - aby nie było dużych różnic w zawartości wilgoci między zewnętrzną i wewnętrzną stroną suszonego drewna. Jest to również powód, dla którego naturalne suszenie odbywa się bez ochrony drewna przed deszczem. Ważne jest jednak, aby chronić je przed słońcem, dlatego stosy do naturalnego suszenia są przykryte u góry.

Jak można spowolnić wydostawanie się wody z drewna

Myślę, że jest już jasne, że aby uniknąć pęknięć w drewnie, musimy spowolnić odpływ wody, zmniejszając w ten sposób naprężenia. Dlatego zaleca się, aby:

• odcięty obszar pnia (końce włókien) powinien być uszczelniony, tj. pokryty substancją, która zapobiega lub ogranicza szybki odpływ wody. Im szybciej powłoka zostanie nałożona po cięciu, tym mniejsze ryzyko pęknięć;
• W miarę możliwości nie usuwać kory z pnia. Działa to jak osłona minimalizująca odpływ wody. Niestety czasami nie jest to możliwe ze względu na szkodniki (próchnica, inne owady), które mogą znajdować się pod korą i przedostawać się do drewna;
• jak najszybciej pociąć drewno na "plastry" o pożądanej grubości. Zmniejsza to naprężenia i ryzyko pęknięć. Należy pamiętać, że drewno kurczy się podczas schnięcia, więc deski powinny być cięte grubiej.

Woda płynie dalej, aż dotrze do wilgotność równowagi, który w naszym obszarze geograficznym wynosi 8-12% dla drewna używanego wewnątrz i 14-18% dla drewna używanego na zewnątrz. Przez cały ten okres ryzyko pękania utrzymuje się, a najbardziej narażonym obszarem są końce desek.

Jeśli pęknięcia wystąpią przed obróbką końcówek włókien, zaleca się najpierw usunięcie tej części, a następnie uszczelnienie cięcia. Raz rozpoczęte pęknięcie będzie postępować, nawet jeśli obszar zostanie zabezpieczony różnymi rozwiązaniami. Jest to "najsłabsze ogniwo", które zawiedzie jako pierwsze, gdy w drewnie wystąpią naprężenia.

Stosowanie parafiny w celu zapobiegania pękaniu drewna

Parafina, w postaci stałej lub emulsji, jest najbardziej odpowiednią opcją do zamykania końców włókien. Nakłada się ją zarówno na końce kłód bezpośrednio po cięciu, jak i na końce desek, nawet jeśli są one mniej narażone na rozszczepienie.

Czasami nie można wybrać opcji cięcia pnia lub deski muszą być bardzo grube. Tak jest w przypadku drewna, z którego wykonuje się wazony, misy lub inne tego typu przedmioty metodą toczenia. Wymagają one grubego drewna. Takie drewno musi być zabezpieczone podczas suszenia, a bardzo dobrym rozwiązaniem jest pokrycie go parafiną.

Parafina jest nietoksyczna i można ją łatwo usunąć myjąc wodą z mydłem. Jeśli jednak jesteś jednym z tych, którzy wytwarzają rzeczy do użytku w kuchni, potrzebujesz specjalnej parafiny "bezpiecznej dla żywności". To właśnie jej używają eksporterzy owoców i warzyw do ochrony swoich towarów przed odwodnieniem i podczas transportu.

Stała parafina musi zostać podgrzana przed aplikacją, aby stała się płynna. Tylko wtedy może ona pełnić funkcję zatyczki do włókien. Płynną parafinę nakłada się na końce bali lub desek za pomocą pędzla, szczotki lub pędzla. Aby uzyskać najlepszą ochronę, zaleca się nałożenie dwóch warstw. Drugą warstwę należy nałożyć dopiero po całkowitym wyschnięciu i stwardnieniu pierwszej.

Emulsja parafinowa - najprostsze i najskuteczniejsze rozwiązanie ochronne

Emulsja parafinowa jest znacznie prostsza w użyciu i doskonale nadaje się do dużych kawałków, świeżo ściętych kłód, dla dużych przemysłowych firm zajmujących się cięciem i suszeniem drewna. Nie wymaga podgrzewania przed użyciem i może być nakładana pędzlem lub pistoletem natryskowym.

Takim rozwiązaniem ochronnym jest TISZAWAX,dystrybuowane na rynku rumuńskim przez Szolvegy z Targu Mures. Jest to wodna dyspersja parafinowa o mlecznym wyglądzie, która może być barwiona na życzenie klienta. Dobre rozwiązanie do ochrony kłód i półproduktów drewnianych, drewna przeznaczonego do transportu (drogą morską, pociągiem, w kontenerze lub ciężarówką) lub drewna, które ma być przechowywane przez dłuższy czas.

Przewaga dyspersji TISZAWAX jest to, że nie trzeba go rozgrzewać przed aplikacją, ponieważ jest płynny. Kolejną zaletą jest możliwość aplikacji za pomocą pistoletu natryskowego. Znacznie skraca to czas pracy, a drobne kropelki bardzo dobrze i skutecznie pokrywają końcówki włókien lub obszary, które mają być chronione. Zużycie wynosi 0,7 kg/m³.

Drewno ma kilka etapów życia i wie, jak odcisnąć swoje piętno na każdym z nich. Ci, którzy pracują z litym drewnem wiedzą, że nie można go porównać do plastiku lub innego "dobrego i posłusznego" materiału. Z drewnem trzeba się zaprzyjaźnić i powoli przekonywać je do tego, co chce się zrobić. Podziwiam Japoński właśnie z powodu tej więzi, którą nawiązuję z drewnem. Nie możesz ciąć drewna dzisiaj i pracować nad nim jutro i oczekiwać, że wszystko będzie dobrze. Trzeba dać mu czas na przyzwyczajenie się do nowego życia i moim zdaniem ten czas to czas suszenia.

Powodzenia i cierpliwości!