Bejcowanie drewna - zalecenia dotyczące wyglądu bez plam

Chociaż są tacy, którzy twierdzą, że drewno powinno być stosowane niebarwione, jego naturalny kolor stanowi o jego urokuNajczęściej występuje w kolorze, od naturalnych odcieni orzecha lub sosny po najbardziej nietypowe kolory. Jest to również preferowany sposób, ponieważ kolor znacznie lepiej podkreśla jego naturalny wygląd. Barwienie drewna nie jest jednak prostą operacją. Drewno jest materiałem niejednorodnym i anizotropowym, o właściwościach różniących się w zależności od gatunku, a nawet w obrębie tego samego kawałka drewna, w zależności od orientacji włókien. To sprawia, że uzyskanie jednolitego, wolnego od plam zabarwienia jest dość trudnym zadaniem. Ale nie niemożliwe.

Dlaczego podczas kolorowania pojawiają się plamy

Główną przyczyną powstawania plam jest różna absorpcja koloru w drewnie. Dzieje się tak ze względu na jakość drewna lub sposób jego obróbki przed barwieniem. Jeśli mówimy o jakości drewna, mamy na myśli jego gęstość, łatwość wchłaniania roztworu barwiącego, zawartość żywicy lub garbników lub wady wzrostu (węzłyskręcone włókno). Mam na myśli drewno takie jak topolaSzybko rosnąca i bardzo leniwa, szybko i różnie wchłania kolor, a plamy mogą pojawiać się bardzo łatwo. Dąb ale jest gęstszy i twardszy, co zapewnia równomierne wchłanianie i koloryzację bez smug.

Z obróbką związany jest sposób cięcia i szlifowania drewna. Czyste, czyste cięcia, wolne od nacięć i wyżłobień, wykonane wysokiej jakości, ostrymi narzędziami, zapewniają bardziej równomierne wchłanianie. Szlifowanie jest jednym z najważniejszych procesów wpływających na ostateczny wygląd produktu. Jednolity kolor, przyczepność lakieru, przyjemny w dotyku film - wszystko to zależy od tego, ile uwagi poświęcono szlifowaniu. Uważam, że szlifowanie jest tak ważne dla jakości produktu końcowego, że umieściłem je na szczycie moich zaleceń dotyczących bejcowania drewna bez bejcy.

1. Szlifowanie drewna przed bejcowaniem jest bardzo ważne dla bejcowania bez plam

Szlifowanie służy do wygładzania końcówek włókien powstałych w wyniku cięcia drewna. To właśnie przez te włókna żywność dostaje się do drzewa przed jego ścięciem. Wnikanie koloru jest zatem naturalne i jeśli nie jest kontrolowane, może prowadzić do przebarwień.

Szlifowanie odbywa się najpierw za pomocą papieru ściernego lub gruboziarnistych gąbek szlifierskich o ziarnistości 80-100. Następnie przechodzimy do drobniejszego ziarna, aby uzyskać przyjemny dotyk. Na twardym drewnie - dębie, frasin, pedał - Drobniejsze ziarno jest uważane za 150, wystarczające do uzyskania wysokiej jakości powierzchni. Jeśli drewno jest miękkie, luźne i nierówne - topola, wapno, arinnawet molid - Ziarnistość 180 lub 220 jest niezbędna do "okiełznania" włókien i uzyskania możliwie jednolitego zabarwienia.

Szlifowanie usuwa również wszelkie plamy z kleju lub tłuszczu (tłuste odciski palców z żywności lub produktów używanych w produkcji) lub drobne zadrapania. Jeśli obszary te nie zostaną przeszlifowane, po barwieniu pojawią się plamy. Na drewnie nie są one widoczne przed barwieniem. Jednak szlifowanie usuwa je, a tym samym eliminuje ryzyko powstawania plam.

Nie ignoruj tego etapu, jeśli chcesz uzyskać produkt wysokiej jakości. Im więcej czasu poświęcisz na ten etap, tym lepsze będzie zabarwienie i późniejsze wykończenie. Więcej informacji na temat białego szlifowania można znaleźć na stronie tutaj.

2. Wybierz roztwór barwiący zgodnie z esencją drewna

Może się to wydawać dziwne, ale nie wszystkie gatunki drewna zachowują się tak samo po zastosowaniu określonego rodzaju roztworu barwiącego. Na przykład dąb i buk są twardymi gatunkami o dużej gęstości. Jednak po zastosowaniu roztworu barwiącego wykonanego ze smoły i benzyny lakowej (P43 - słynne dekady temu) zachowują się zupełnie inaczej. Podczas gdy dąb barwi się pięknie i równomiernie, drewno na buku, bez względu na to, jak dobrze wyszlifowane, będzie pełne plam. Dlatego minimum dokumentacji na temat zachowania się drewna podczas bejcowania może zaoszczędzić wielu kłopotów.

Roztwory barwiące (bejce) mogą być na bazie wody lub rozpuszczalnika, z dodatkiem żywicy lub bez, wykonane z rozpuszczalnych barwników lub pigmentów. Chociaż, ogólnie rzecz biorąc, każdy z nich ma swój własny typ zachowania (pigmenty wyrównują, barwniki wydobywają naturalny wzór itp.), interakcja z drewnem może przynieść niespodzianki. Dzieje się tak, ponieważ drewno zawiera garbniki, żywice, barwniki i wiele soli, które mogą wpływać na zabarwienie i wchłanianie przez drewno. Dlatego w fabrykach zawsze przeprowadza się testy na drewnie, które będzie używane w produkcji z wybraną bejcą. W ten sposób można zaobserwować zachowanie drewna i dostosować jego sezonowanie w zależności od potrzeb.

Kilka wskazówek dotyczących bejcowania drewna:

• Bejce na bazie wody wnikają głębiej w drewno, co zwiększa prawdopodobieństwo zabrudzenia. Kolory są jednak bardziej żywe, a naturalny wygląd lepiej wydobyty;
• Bejce rozpuszczalnikowe zachowują się różnie w zależności od użytej mieszanki rozpuszczalników. Można nimi łatwiej żonglować, sprawiając, że schną szybciej lub wolniej, albo wnikają mniej lub bardziej w drewno. Wszystko reguluje się poprzez zmianę proporcji rozpuszczalników w mieszance rozcieńczalnika;
• Bejca wykonana z acetonu jest jednolita, barwi tylko na powierzchni drewna (aceton bardzo szybko odparowuje);
• Aceton i alkohol etylowy (alkohol techniczny) są mieszalne z wodą. Można przyspieszyć suszenie kąpieli na bazie wody, zastępując część wody rozcieńczającej acetonem lub alkoholem.

Bez względu na rodzaj używanej bejcy, zawsze należy sprawdzić jej kompatybilność z drewnem na niewielkiej powierzchni. Wygląd drewna można ocenić dopiero po całkowitym wyschnięciu bejcy i nałożeniu warstwy lakieru (lub podkładu). Uwydatni to nawet mniej widoczne wady.

3. Wybierz metodę aplikacji, która pozwala na większą kontrolę nad nakładaną ilością.

Plamy powstają głównie w wyniku wchłaniania roztworu barwiącego przez drewno. Jeśli drewno jest w stanie wchłonąć więcej koloru w jednym miejscu, zabarwi się w tym miejscu. Jeśli pędzel napełniony kolorem zostanie umieszczony bezpośrednio na drewnie bez zmniejszenia jego ilości poprzez wytarcie go z krawędzi pojemnika, pojawi się tam ciemna plama. Kontrolowanie nakładanej ilości może zatem zmniejszyć ryzyko poplamienia.

W fabrykach najlepiej jest kontrolować zabarwienie podczas aplikacji za pomocą pistoletu natryskowego. Rozpylanie rozpoczyna się poza powierzchnią barwienia i kończy poza nią, aby nie nakładać mniejszej lub większej ilości farby. Ilość wypływająca z pistoletu może być regulowana tak, aby nakładana była określona ilość/m². Barwienie będzie bardziej jednolite, a plamy pojawią się tylko wtedy, gdy drewno nie jest dobrze przygotowane na biało.

Trafaletul pozwala również na dość dobrą kontrolę zastosowanej ilości. Ważny jest wybór rodzaju materiału pokrywającego bęben. W przypadku gąbek, mogą być one różnej jakości. Im mniejsza ich ilość lub im bardziej kontrolowana ilość, tym bardziej jednolite będzie zabarwienie.

Podczas kolorowania za pomocą szczotka, ściereczka lub gąbka Należy uważać, aby nie umieszczać ich na drewnie z roztworem, ponieważ pojawi się tam plama. Zawsze należy je najpierw wycisnąć. Włóż całe drewno do zabarwionego naczynia, a następnie wyciśnij je. Nie moczyć go tylko częściowo, ponieważ z czasem będzie gromadzić coraz więcej koloru i przenosić go na drewno, stając się jaśniejszym na początku i ciemniejszym na końcu.

Niezależnie od metody, Nie nakładaj częściowo warstw koloru, ponieważ pojawi się tam plama.. Oznacza to, że nie należy dwukrotnie przejeżdżać pędzlem, węglem drzewnym, szczotką, trafaletką lub pistoletem natryskowym po fragmencie, w którym drewno już wchłonęło kolor i stało się nieco błyszczące. W takim przypadku drewno wchłonie dwa razy więcej koloru, a obszar będzie ciemniejszy.

4. Blokowanie głębokiego wchłaniania, gdy drewno jest miękkie i wchłania nierównomiernie.

Istnieją sytuacje, w których bez względu na to, jak ostrożnie aplikujemy, bez względu na to, jak dobrze kontrolujemy nakładaną ilość, plamy nadal pojawiają się, ponieważ drewno jest zbyt miękkie, luźne i nierówne. W takim przypadku rozwiązaniem jest utrzymanie koloru jak najbliżej powierzchni, aby drewno miało jak najmniejszy wpływ.

Widzieliśmy powyżej, że jednym ze sposobów na to jest stosowanie szybko lotnych kąpieli rozpuszczalnikowychaceton. Po nałożeniu za pomocą pistoletu natryskowego bejca jest prawie sucha na powierzchni drewna, a kolor jest bardzo jednolity. Wadą jest to, że naturalny wygląd drewna jest mniej podkreślony, a przede wszystkim środowisko pracy staje się bardzo trudne do wytrzymania z powodu rozpuszczalnika.

Inną metodą jest "zagęszczanie" kąpieli dzięki czemu trudniej się wchłania. Można to zrobić poprzez dodanie żywicy do kąpieli. Prostą metodą jest dodanie lakieru nitro (podkładu) do prostych lakierów rozpuszczalnikowych lub lakieru wodorozcieńczalnego (podkładu) do lakierów wodorozcieńczalnych. Kompatybilność należy sprawdzić wcześniej, mieszając niewielkie ilości. Nie należy dodawać bardzo dużych ilości, ponieważ zamieniają się one w kolorowy lakier, który może nadać drewnu plastikowy wygląd.

Tot de podkład, którego możemy użyć do stworzenia bariery na drodze wanny. Podkład (lakier) należy rozcieńczyć 50, a nawet 100% i nałożyć na drewno przed bejcowaniem. Podkład nie może tworzyć filmu. Po wyschnięciu należy ponownie przeszlifować drewno i nałożyć bejcę. Wchłanianie będzie mniejsze, a kolor będzie bardziej jednolity i pozbawiony plam, ale jaśniejszy. Aby uzyskać ciemniejszą bejcę, należy użyć bardziej skoncentrowanej bejcy lub nałożyć 2 warstwy koloru.

Obszary, w których znajdują się końce włókien, a absorpcja jest wysoka (frezowanie lub toczenie) można zablokować za pomocą rozcieńczony roztwór aracetu (pajęczyna w wodzie). Roztwór zostanie wchłonięty, stwardnieje i zablokuje włókno. Nie może być gęsty i filmowy. Po wyschnięciu i przed nałożeniem bejcy drewno należy przeszlifować na biało.

5. Stosowanie rozwiązań poziomujących

Jeśli jednak zabarwienie jest nierównomierne, a na powierzchni drewna pojawiają się plamy, ale niezbyt widoczne, wadę można zredukować stosując metody ujednolicania koloru. Metoda ta jest bardzo powszechna w fabrykach mebli, ale nie jest skomplikowana i może być stosowana w mniejszych projektach, a nawet w projektach DIY.

Wyrównanie można wykonać za pomocą roztworu bejcującego podobnego do tego używanego do bejcowania drewna, ale bardziej rozcieńczonego, nakładanego bardzo cienką warstwą na bejcowaną powierzchnię lub po pierwszej warstwie podkładu. Roztwór powinien być na bazie rozpuszczalnika, najlepiej acetonu. Warstwa musi być bardzo cienka, aby nie zmienić koloru (wyrównanie nieznacznie przyciemni początkowy kolor) i nie wpływać na przyczepność kolejnych warstw (jeśli są nakładane na podkład). Warstwa, na którą nakładany jest środek wyrównujący, nie może być szlifowana, aby uniknąć zmiany koloru.

Innym sposobem na wyrównanie jest lekkie zabarwienie pierwszej warstwy podkładu. Również w tym przypadku dodatek koloru powinien być niewielki, aby nie zmienić zbytnio koloru i nie dać plastikowego wykończenia. Aby można było dodać kolor do podkładu, musi on być tego samego rodzaju. Innymi słowy, do podkładu na bazie rozpuszczalnika dodajemy szpachlówkę na bazie rozpuszczalnika, a do szpachlówki wodorozcieńczalnej - szpachlówkę wodorozcieńczalną. Należy uważać, ponieważ nie wszystkie są kompatybilne, nawet jeśli są tego samego rodzaju. Dlatego należy wcześniej przeprowadzić test.

Bejcowanie drewna jest ważnym krokiem i jeśli nie zostanie dobrze wykonane, cały projekt może zostać zaprzepaszczony. Zawsze mówiłem, że drewno jest bardzo ważne, ale to, co sprzedaje meble (lub inne drewniane przedmioty) to projekt i wykończenie. Meble wykonane z najlepszego drewna, nawet jeśli mają atrakcyjny wygląd, nie zostaną kupione, jeśli są pełne plam.

Z drugiej strony, musimy nauczyć się, że drewno jest szczególnym materiałem z własną osobowością, którą nie zawsze możemy okiełznać. Ale to jest właśnie jego urok. Drewno, które absorbuje w różny sposób i ma końcowy wygląd, który nie jest zbyt jednolity, może być znacznie bardziej doceniane i bardziej pożądane niż takie, którego jednolitość można uznać za monotonną. Nie mówię tutaj o brzydkich plamach, ale o wyglądzie drewna, które z jednej strony wchłania więcej, a z drugiej mniej. Jest to jego sygnatura, którą musimy nauczyć się szanować.