O boazerii, sklejce, płytach MDF i innych materiałach drewnopochodnych

Wszyscy je lubimy domy w bușteni lub tych pokrytych deskami, meblami i podłogi z litego drewna lub belki i drewniane filary podtrzymujące na poddaszu. Uważamy, że lite drewno jest zarówno piękne, jak i wytrzymałe. Zapominamy jednak, że istnieje wiele innych pochodnych drewna, które nawet jeśli nie dorównują naturalnemu i czasami dzikiemu pięknu drewna, są bardziej stabilne i mocniejsze. Mam na myśli panele z litego drewna, drewno laminowane, boazerię i sklejkę, ale także te, na które czasami patrzy się z góry, takie jak MDF lub płyta wiórowa, ale są obecne w większości domów (czasami nawet nie zdając sobie z tego sprawy). O niektórych z nich mówiłem już wcześniej, opowiadając o ich historii lub sposobie ich wykończenia. Tym razem zamierzam pokrótce przedstawić wszystkie te drewniane półprodukty, starając się podkreślić zarówno ich plusy, jak i minusy.

Masywny panel jest wykonany z równych kawałków litego drewna, odpowiednio wysuszonych i przyciętych na wymiar, które są sklejane ze sobą zarówno wzdłuż, jak i wszerz, tworząc panel. Pożądaną długość uzyskuje się najpierw poprzez łączenie palcami lub łączenie proste kilku kawałków drewna.

Następnie klej jest nakładany wzdłużnie z jednej strony. Tak przygotowane kawałki drewna są umieszczane obok siebie w prasach i trzymane tam, aż klej stwardnieje (utwardzanie na zimno, tj. w temperaturze pokojowej). Na koniec panel jest szlifowany w celu usunięcia nadmiaru utwardzonego kleju, a następnie kalibrowany.

Zaletą takich desek jest ich lepsza stabilność i znacznie większy rozmiar w porównaniu do desek ciętych.

Wady: nieciągłość wzoru drewna, możliwość rozwarstwienia, problemy z nierównomiernym zabarwieniem lub podkreśleniem linii kleju.

panel jest wykonany z centrum, rdzenia, składającego się z listew z litego drewna, umieszczonych pomiędzy dwoma arkuszami forniru technicznego (gruby fornir, 3-7 mm). Zazwyczaj wewnętrzne lamele są wykonane z drewna niższej jakości lub lżejszego niż górne. Przykładowo, można wykonać panel, którego rdzeń będzie wykonany z drewna żywicznego, a wierzch z drewna dębowego. Dzięki temu panele będą wyglądać jak dębowe, ale będą znacznie lżejsze. Kolejną zaletą jest ciągłość wzoru. Główną wadą jest bardziej fornirowany wygląd panelu niż lite drewno.

The to produkt drewnopochodny składający się z nieparzystej liczby fornirów technicznych ułożonych prostopadle do siebie. Są one klejone gorącym klejem w specjalnych prasach. Możliwe jest wykonanie sklejki z 3, 5 lub 7 fornirów. Pierwotnie sklejka była używana raczej do produkcji oparć mebli lub do prac niskiej jakości. Z czasem, ze względu na swoją stabilność, zaczęły być wykorzystywane w produkcji (szczególnie te grube z dużą liczbą zazębiających się fornirów). Panele mogą być również fornirowane estetycznymi okleinami i mogą być bez problemu wykorzystywane do produkcji mebli. Jednakże, podobnie jak w przypadku wszystkich półproduktów, które wykorzystują kleje do klejenia, należy zwrócić uwagę, aby emisja formaldehydu.

Oprócz tego typu sklejki, w której arkusze są układane prostopadle, istnieje również sklejka wykonana z arkuszy ułożonych równolegle do siebie, zwana sklejką równoległą sklejka laminowana. Uzyskany produkt jest elastyczny i wytrzymały i jest szeroko stosowany do produkcji belek nośnych (glulam), ale także w branży siedzeń. Dowiedz się więcej o pochodzeniu sklejki, jej ewolucji w czasie i zastosowaniu w różnych dziedzinach (w tym w aeronautyce). tutaj.

Drewno laminowane to półprodukt wykonany z warstw litego drewna. Takie półfabrykaty są używane w dojazd do parkingu lub do ram okiennych z podwójnymi szybami. Nakładające się na siebie warstwy drewna zwiększają stabilność. Produkcja drewna klejonego warstwowo i porównanie z drewnem litym będzie tematem osobnego artykułu.

Panele z wiórów drewnianych (płyty wiórowe) są wytwarzane przez prasowanie na gorąco wiórów drewnianych zmieszanych z żywicami adhezyjnymi. Najczęściej stosowanymi żywicami są żywice ureoformaldehydowe. Podczas procesu produkcji płyt wiórowych niewielka część formaldehydu zawartego w kleju pozostaje wolna i uwalnia się z czasem. Jest to ostry zapach charakterystyczny dla nowych mebli. Kategoryzacja formaldehydu jako produktu szkodliwego dla zdrowia doprowadziła do opracowania niezliczonych metod i produktów w celu zmniejszenia emisji, a limity emisji i klasy klasyfikacji zostały nałożone na PAL zgodnie z emisja formaldehydu. Dzięki zastosowaniu nowych klejów lub specjalnych produktów zwanych pochłaniaczami formaldehydu, możliwe było wyprodukowanie paneli o bardzo niskiej lub nawet zerowej emisji.

Płyty wiórowe są rzadko używane jako takie. Ogólnie rzecz biorąc, są one pokryte estetycznymi fornirami, papierem (kachetyzowanym), melaminą itp. Są one szeroko stosowane w meblach biurowych i domowych. Na początku powiedzieliśmy, że możemy nie wiedzieć, że mamy płytę wiórową w naszym domu. Aby obniżyć koszty produkcji, fornirowana płyta wiórowa jest często używana z płytą wiórową o litych krawędziach. Osoba mniej zaznajomiona z drewnem może być przekonana, że ma w domu meble z litego drewna

Zaletą płyty wiórowej jest jej niska cena. Wady - brak możliwości głębokiej obróbki, emisja formaldehydu (szczególnie w tanich wersjach), waga.

Panele w MDF (lub PAF, jak kiedyś nazywano panele z wiórów drzewnych i włókien) są wytwarzane przez prasowanie na gorąco włókien drzewnych zmieszanych z żywicami. Włókno drzewne uzyskuje się poprzez częściowe usunięcie ligniny z drewna. Powstały produkt jest bardzo podobny do wełny. W porównaniu do płyt wiórowych, panele z włókna drzewnego mogą być stosowane bez forniru lub innych materiałów. Najpopularniejsze rodzaje płyt pilśniowych to MDF (płyta pilśniowa o średniej gęstości) i HDS (płyta pilśniowa o dużej gęstości). Płyta HDS jest produkowana w procesie mokrym w wysokiej temperaturze i pod wysokim ciśnieniem. Włókna są łączone głównie za pomocą naturalnie występujących żywic.

Płyta MDF jest uzyskiwana w procesie "na sucho", przy użyciu niskiej temperatury i niskiego ciśnienia. Do klejenia dodawane są żywice syntetyczne. Panele MDF są produkowane z różną gęstością lub obróbką powierzchni: ognioodporne, wodoodporne lub odporne na warunki atmosferyczne.

Zalety: możliwość głębokiej obróbki, zastosowanie zarówno jako fornir, jak i boazeria, stabilność. Wady: waga, emisja, cena (w porównaniu z płytą wiórową)

Estetyczne wyposażenie, Okleiny estetyczne, podobnie jak techniczne, uzyskuje się poprzez rozwinięcie lub pocięcie kłody na "plastry" drewna. W przeciwieństwie do fornirów technicznych, forniry estetyczne są znacznie cieńsze, o grubości 0,5-0,8 mm. Zarówno jakość drewna, jak i jakość używanych maszyn są ważne dla uzyskania wysokiej jakości fornirów. Niskiej jakości noże oznaczają fornir z wadami, które mogą nie być widoczne od razu, ale staną się widoczne podczas wykańczania.

W zależności od cięcia uzyskuje się również wzór drewna. Na przykład cięcie równoległe do słojów rocznych (friz) daje wzór z równoległymi liniami, podczas gdy cięcie równo z słojami (flader) daje zakrzywione linie tworzące sekwencyjne wzory.

Wiele można powiedzieć o każdym z tych poszczególnych półproduktów. Niektóre z nich zostały potraktowane osobno, a inne osobno. Ale zestawione razem można je łatwiej porównać, co ułatwia wybór.