Japońska tradycyjna biżuteria i ich księga główna

Któregoś dnia ktoś zasugerował mi, w odniesieniu do tradycyjne japońskie stolarstwoaby ponownie zająć się tym tematem i rozwinąć go, ponieważ jest on bardzo interesujący. Ponieważ chciałem to zrobić od dłuższego czasu, uznałem tę rekomendację za bardzo mile widzianą, więc zabrałem się do pracy. Uważam, że tradycyjne japońskie stolarstwo jest fascynujące i myślę, że mógłbym czytać godzinami, bez zmęczenia, aby dowiedzieć się jak najwięcej. Właściwie to właśnie to się ostatnio dzieje. Zamierzam więc opowiedzieć nieco więcej o tradycyjnym japońskim stolarstwie, ale także o pasji, z jaką jest ono zachowywane pomimo wszystkich nowoczesnych technik stosowanych obecnie w budownictwie i meblarstwie.

Dzięki nowoczesnym środkom dokumentacji, znalezienie przykładów takich połączeń nie jest wcale trudne. Znajdziesz tu opisy, zdjęcia, filmy i gify, które pokażą ci, czego potrzeba, aby uzyskać idealne dopasowanie.

To, co jest trudniejsze, to odkrywanie historii wśród tych informacji. I na szczęście znalazłem jedną z nich, która, choć nie jest nadzwyczajna, z pewnością pokazuje japońskie pragnienie, by nie utracić swojego dziedzictwa kulturowego i tradycji.

W 1989 roku w Japonii opublikowano książkę techniczną, w której szczegółowo opisano tradycyjne połączenia wykonane bez użycia jakichkolwiek innych materiałów pomocniczych, wraz ze szkicami, widokami z góry, z przodu i z boku, wymiarami i zdjęciami. Zasadniczo połączenie jest wykonywane poprzez nadanie każdej części określonego kształtu. Połączone części pasują do siebie idealnie bez użycia śrub, gwoździ, kleju czy innych tego typu materiałów.

Opisano 2 rodzaje połączeń - rozbieralne i nierozbieralne. Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że nie ma zbyt wielu wariantów dla każdego z tych typów, ale tak nie jest. Książka przedstawia 9 demontowalnych i 13 niedemontowalnych stawów, a dla wielu z nich istnieje do 5 wariantów. Mają one egzotyczne nazwy, takie jak Kanawa Tsugi, Mechiire czy Dodai Shiguchi, a niektóre z nich są naprawdę skomplikowane.

To niesamowite, jak mogli sobie wyobrazić, jak będzie wyglądać połączenie. Teraz, gdy można tworzyć programy komputerowe do wszelkiego rodzaju cięcia i łączenia, a także wykonywać je za pomocą CNC, nadal trudno jest wyobrazić sobie konstrukcję wykonaną w całości z połączeń bez żadnych pomocy. Dawniej wszystko robiono ręcznie, klasycznymi narzędziami, a efekt był doskonały i trwał wieki. A wszystko było zaprojektowane w taki sposób, że włókno drzewne nie musiało cierpieć, aby nie wpływać na wytrzymałość połączenia.

To, co sprawiło, że zacząłem mówić o tej książce, to, być może bardziej niż to, co ona obejmuje, historia jej pojawienia się. Książka ma dwóch autorów, Torashichi Sumiyoshi i Gengo Matsui. Ten pierwszy jest czeladnikiem stolarskim urodzonym w 1911 roku, który uczył się tradycyjnego japońskiego stolarstwa w kastach, które przekazują sztukę obróbki drewna z pokolenia na pokolenie. Od 1924 roku pracuje z drewnem we własnej firmie i stał się członkiem organizacji budujących i odnawiających świątynie.

Drugi jest znanym profesorem Uniwersytetu Waseda. Pan Matsui ukończył studia architektoniczne na uniwersytecie w 1943 roku i powrócił tam jako profesor po doktoracie w 1960 roku. Obaj spotkali się w 1985 roku, kiedy pracowali razem nad projektem i budową liceum Eishin Gakuen Higashino, wraz z angielskim architektem Christoferem Alexandrem. Eishin Gakuen słynie z drewnianej konstrukcji, zwłaszcza że powstał po długim okresie, w którym takie budynki nie były budowane.

Matsui był pod wrażeniem sztuki łączenia Sumiyoshiego, jego prostego sposobu pracy. Był to sposób pracy, o którym nie nauczył się nic w szkole. Ale te proste połączenia były tak solidne, tak poprawnie i precyzyjnie wykonane, jakby były dziełem naukowca. Zdecydował, że ta wiedza nie może zostać utracona, że jest skarbnicą i że budowniczowie, inżynierowie i architekci powinni mieć możliwość studiowania jej w szkole. W ten sposób powstała książka, w której szkice zostały wykonane przez studentów Uniwersytetu Waseda zgodnie z dokładnymi instrukcjami stolarza.

Jak już wspomniałem, książka została opublikowana w 1989 roku, a w 1990 roku ukazało się już jej drugie wydanie. Wersja anglojęzyczna nie trwała długo i była dostępna już w 1991 roku. Od tego czasu książka ta stała się ulubieńcem wielu rzemieślników na całym świecie, a nowe wydania są drukowane. Można znaleźć tutaj wersja pierwszego wydania, którą entuzjaści z pewnością uznają za prawdziwy skarb.