Chociaż lubię większość gatunków drewna, muszę przyznać, że buk nigdy nie należał do moich ulubionych. Uważałem go za drewno bez osobowości, monotonne, niczym się nie wyróżniające. Pewnego dnia, kiedy pisałem o Fotel bujany ThonetDoznałem objawienia. Drewno, z którego wykonano ten bujany fotel, to buk, a jego piękno tkwi właśnie w tych ciągłych pofalowaniach drewna. W rzeczywistości wszystkie krzesła Thonet opierają się na tym dyskretnym pięknie. Zdałem sobie sprawę, jak niesprawiedliwy byłem wobec drewna bukowego i pomyślałem, że konieczne jest przywrócenie mu należnego miejsca obok innych gatunków.
Buk, który tu rośnie, to Fagus sylvatica, znany również jako buk europejski. Pochodzi z Europy Środkowej, Wschodniej i Zachodniej oraz części Azji (Iran). Rośnie na wysokościach od 300-500 metrów, w jasnych dolinach z gliniastą glebą, do wysokości 1200-1400 metrów. W naszym kraju występuje powszechnie na północy kraju. Zazwyczaj dorasta do 25-30 metrów, osiągając średnicę 1,5 metra. Niektóre okazy osiągają jednak 40 m wysokości i 2 m średnicy. Pień jest prosty z zielonkawo-szarą korą, liście owalne, a owoce małe i kolczaste (jir).
Drewno jest ciężkie, twarde i odporne na nacisk. Włókna są proste, o drobnej lub średniej teksturze. Pory są widoczne, równomiernie rozmieszczone i mniejsze niż w przypadku dębu.
Z drugiej strony słoje roczne są bardziej widoczne niż u dębu. Kolor młodego drzewa jest żółtawo-biały, a po osiągnięciu dojrzałości staje się czerwonawo-biały z czerwonym środkiem. Po parzeniu kolor staje się bardziej jednolity, a drewno staje się mocniejsze, jednolite i nie wchłania już wilgoci.
Drewno bukowe może pękać lub wyginać się podczas suszenia.
Nie jest odporne na niekontrolowaną wilgotność i pozostawione w takim środowisku może gnić, zmieniając kolor na czekoladowo-fioletowy. Stosowane jest zarówno jako drewno lite, jak i fornir.
Fornir bukowy ma ciemniejszy kolor i jest bardziej jednolity niż drewno, ponieważ do jego produkcji używana jest para wodna.
Jedną z najważniejszych właściwości drewna bukowego jest to, że może się ono bardzo dobrze wyginać po potraktowaniu go parą. W ten sposób stało się sławne. Thonet, który wynalazł metodę gięcia parą, stworzył słynne krzesło Bistro nr 14 z giętego drewna bukowegow 1859 roku, a krzesło to jest najlepiej sprzedającym się meblem wszech czasów.
Drewno bukowe jest wykorzystywane do produkcji mebli, podłóg, sklejki, elementów zakrzywionych i formowanych, drewnianych młotków i innych małych i użytecznych przedmiotów, w budownictwie, jako drewno opałowe, będąc najczęściej stosowanym drewnem.
Jest uważane za najlepsze drewno opałowe o wysokiej wartości opałowej. Spala się z niską emisją dymu i wysoką temperaturą, a w przeszłości był używany do ogrzewania pieców do produkcji szkła i żelaza. Jest jeszcze coś, co powinieneś wiedzieć: dym z trocin bukowych jest najlepszy do wędzenia mięsa i boczku. 🙂
Jest to jedno z najczęściej używanych gatunków drewna do produkcji mebli. Stosuje się zarówno drewno lite, parzone lub nieparzone, jak i fornir. Forniry mogą być techniczne, do sklejki lub paneli, lub estetyczne forniry do mebli. Jest on bardzo często wykorzystywany do produkcji krzeseł z profilowanymi elementami. W przeciwieństwie do sklejki, w której forniry są układane prostopadle jeden na drugim, w elementach formowanych są one układane równolegle i formowane na formach w celu utworzenia siedzisk lub oparć.
A ponieważ jego chwała wynika z jego krzywizny, nie mogę nie powrócić do tej dziedziny, pokazując inny słynny przykład bukowego krzesła. Jest to krzesło wykonane w 1988 roku przez Marca Newsona, projektanta urodzonego w Australii, który projektowaniem zajął się w Europie. Krzesło jest częścią kolekcji Cooper Hewitt, a uznanie, jakim się cieszy, sprawiło, że krzesło stało się jednym z eksponatów Smithsonian. Poniższe krzesło składa się z 2 prostych elementów, reszta to gięte parą elementy bukowe. Niesamowite, co można zrobić z tym bukiem, prawda?
Dobra robota, młoda damo!
Bardzo fajny artykuł. Dziękuję
Dziękuję również za uznanie!