Mamy naszych "Japończyków"

Ilekroć mam okazję, mówię o pojawieniu się nowego pokolenia stolarzy, którzy wykonują ten zawód z pasji, a nie dlatego, że nauczyli się go w szkole. Ich pasja do drewna sprawiła, że porzucili zupełnie inne zawody, by robić to, co kochają. I robią to bardzo dobrze, nieustannie się doskonaląc i dokumentując, nie akceptując tego, że "to po prostu działa". Dla nich idealne mieszanki, szacunek dla drewna, tradycji i klienta to nowy opis pracy. O jednym z nich pisałem - być może pamiętacie - kiedy opowiadałem o gry drewniane. Tym razem opowiem o dwóch młodych ludziach z Bukaresztu, którzy tworzą niezwykłe meble z litego drewna, nienagannie wykonane, o nowoczesnym designie i nietypowych kształtach.

Dragos i Costi pracują razem od prawie 2 lat. Do tego czasu każdy z nich pracował we własnym warsztacie, podążając za swoją pasją. Przypadek sprawił, że się spotkali, a ich chemia okazała się idealna. Postanowili połączyć siły i ... tu zaczyna się ich historia.

Dragos od najmłodszych lat pasjonował się drewnem i miał skłonności techniczne. Dorastał w środowisku technicznym z rodzicami i dziadkami, którzy byli inżynierami oraz wujkiem architektem. W pewnym momencie otrzymał w prezencie zestaw do kucia. Pokochał go tak bardzo, że stał się jego ulubioną zabawką. Był również bardzo szczęśliwy, gdy dostał modele samolotów. Siedział i pracował nad nimi cały dzień, sklejając elementy. Pewnego dnia powiedział mi, że nawet teraz, gdy czuje zapach drewna i kleju, natychmiast odczuwa radość.

Niestety w latach 90. pójście na studia techniczne nie wydawało się najlepszą opcją. Fabryki znikały, inżynierowie nie byli już poszukiwani, więc został skierowany do ASE. Ukończył studia w 2000 roku, po czym pracował przez 6 miesięcy w banku i kolejne 3 miesiące w innego rodzaju pracy. To wystarczyło, by zdał sobie sprawę, że wcale mu się to nie podoba i chce czegoś innego. Zaczął zajmować się produkcją i filmami reklamowymi. Ponieważ potrzebował produkować filmy reklamowe (a pasja już w nim była), założył małe studio na swoim balkonie. Zrobił tam nawet własne meble. Teraz dziwi się, jak sobie poradziła na tak małej przestrzeni.

Znajomi filmowcy, którzy mieli wolną przestrzeń w piwnicy, zaoferowali mu ją, aby stworzyć przyzwoite studio. Kupił kilka narzędzi i zaczął więcej pracować. Stopniowo zaczął dostawać zlecenia. Najpierw znajomi, potem znajomi znajomych, aż w końcu rozeszła się wieść i nawet ta przestrzeń przestała wystarczać. Wynajął dom, zrezygnował z reklamy i zaczął robić meble.

Prawie dwa lata temu zlecono mu wykonanie średniowiecznego stołu. Musiał wykonać solidny drewniany blat o grubości 10 cm i długości ponad 2 metrów. Ponieważ blat był bardzo ciężki, zdecydował się wykonać ramę i nogi z metalu. Po ukończeniu blatu zaczął szukać kogoś, kto pracował z metalem. Przyjaciel powiedział mu o Costim. Costi przyjechał ze swoją spawarką i spędzili razem cały dzień, najpierw projektując ramę, a następnie fizycznie ją realizując. Był to, że tak powiem, "początek pięknej przyjaźni".

Koszty ale pochodził ze szkoły technicznej - Fine Mechanics - ale pasjonował się projektowaniem, drewnem i metalem. Założył więc własny warsztat i zaczął pracować nad różnymi specjalnymi rzeczami. Znasz Costiego? Jest typem osoby, która widzi wyrzuconą końcówkę rury i kawałek drewna i myśli, co może z tym zrobić. Tworzył oprawy oświetleniowe, drewno z odzysku i meble z drewna i metalu. Dopóki los nie zgotował mu spotkania z Dragosem.

Costi i Dragoș pracują razem od ponad półtora roku. Pracują nad projektami od początku do końca, od projektu do realizacji. Uzupełniają się nawzajem, Costi zajmuje się projektowaniem, a Dragoș realizacją techniczną. A kiedy rozmawiają, uzupełniają się nawzajem. Dragoș opowiada historie, mówi, jak robią rzeczy, jak rozmawiają z klientami, a wszystko to z wielką pasją. Costi milczy i słucha bardzo uważnie, a jeśli trzeba, podkreśla. Dwa lub trzy słowa, nie więcej, ale wystarczająco.

Pracują z różnymi gatunkami drewna i uwielbiają łączyć różne kolory drewna. Sugerują klientom, że jeśli chcą ciemniejszego koloru, powinni wybrać orzech, a nie drewno bejcowane na orzech. To prawda, nie zawsze jest to możliwe, ale jeśli mogą, robią wszystko, co w ich mocy, aby przekonać klienta.

Pracują w staromodny sposób łączenia drewna, bez gwoździ i śrub, po prostu drewno z drewnem. Wszystkie ich szuflady mają łączenia po bokach. jaskółczy ogon. Dragoș powiedział mi w pewnym momencie, że byli w domu klienta, aby złożyć jego meble. Po ukończeniu biura poszli do innego pokoju, aby złożyć kolejny element. W międzyczasie klient usiadł przy biurku, po czym wrócił przemieniony, mówiąc "Fraaaaate, jak to może brzmieć!". Fakt, że biurko nie miało metalowych połączeń sprawił, że gdy w nie zapukał, zabrzmiało w szczególny, bardzo ciepły sposób.

Pracują naprawdę dobrze, rozwijają się i niedawno przenieśli się do prawdziwej fabryki, z czego są bardzo podekscytowani. Duża przestrzeń pomaga im łatwiej pracować, "nabrać tempa", jak mówi Dragos. Chcę przyjechać i zobaczyć, jak się zadomowili. Ale także dlatego, że chcę napisać o połączeniach, które tworzą, w spokojnym tempie, ze zdjęciami i filmami, jeśli to konieczne. Więc trzymajcie się!

W Marzec 2018 r. W magazynie Din Lemn można znaleźć szczegółowy artykuł Dragoșa i Costiego na temat jak to zrobić parowanie z muszkami, ale także dyskusja o ich pracy i pasji. Subskrybuj! Uzyskaj informacje i zainspiruj się!

Zdjęcia Dragos Costache i Constantin Iosif