Ule drewniane: komponenty, wybór drewna, klejenie, wykończenie

Skończyłem pisać o ulach po dyskusji na temat klejów. Csaba Matefy z Szolvegy Târgu Mureș powiedział mi, że mają kleje Tiszabond, które bardzo dobrze nadają się do takich konstrukcji. Dopóki nie zwrócił na to mojej uwagi, nie zdawałem sobie sprawy, że potrzebne są materiały o bardzo dobrej odporności na warunki zewnętrzne. Ule stoją na zewnątrz od wiosny do jesieni, więc muszą być bardzo wytrzymałe. Ponadto muszą być chronione materiałami, które nie zaszkodzą pszczołom i miodowi. W ten sposób rozpocząłem swoje badania, a zanim opowiem o klejach do uli, opowiem o tym, czego dowiedziałem się o drewnianych ulach i ich produkcji.

Czym jest ul i jak powstały drewniane ule?

Po kilku dniach dokumentowania uli mogę powiedzieć, że pszczelarstwo to bardzo złożona dziedzina. Ma swój własny język (czasami czułem, że potrzebuję tłumacza), jasne zasady i wiele mniej lub bardziej kontrowersyjnych wynalazków i innowacji. Dlatego bardzo trudno jest, jako laikowi, zagłębiać się w szczegóły, ponieważ prawdopodobieństwo powiedzenia czegoś niewłaściwego jest bardzo wysokie. Pozostanę więc przy ogólnych informacjach.

Pszczoły nie zawsze mieszkały w drewnianych ulach zbudowanych przez człowieka, które obecnie widzimy na polach rzepaku i wzdłuż pól uprawnych. wierzby. W przeszłości pszczoły żyły na wolności i gnieździły się w korze drzew, szczelinach skalnych lub innych miejscach osłoniętych od palącego słońca, wiatru i pogody. Ludzie odkryli miód produkowany przez pszczoły w tych gniazdach i zaczęli go zbierać, co zniszczyło schronienie.

"Żerując" na miodzie, ludzie zaczęli obserwować pszczoły i wymyślać sposoby budowania schronień, aby ułatwić im dotarcie do miodu. Pierwsze schronienia były wykonane z wikliny i gliny, zwane kolbami lub buduroys. Pszczoły budowały w nich gniazda z plastrów wosku przymocowanych do ścian. Niestety, gniazda te również ulegały zniszczeniu podczas zbierania miodu.

Dopiero na początku XIX wieku w Rosji zbudowano pierwszy drewniany ul z ruchomymi ramkami, umożliwiający zbieranie miodu bez niszczenia ula. Od tego czasu konstrukcja ula była stale ulepszana, a nowe projekty i materiały były opracowywane. Niezależnie od tego, jakie warianty uli się pojawiły, podstawowe elementy pozostały takie same.

Komponenty

Głównymi elementami tworzącymi ul są:

• Pokrywa - drewniana rama z tacą, pokryta ocynkowaną blachą, przykrywająca cały ul.
• Podkarmiaczka - jest to urządzenie skonstruowane w taki sposób, że syrop cukrowy może być podawany pszczołom zimą lub podczas długich okresów deszczowych. Jego konstrukcja zależy od typu ula;
• Ramki - drewniane ramki, na których mocowane są plastry sztucznego wosku pszczelego i na których rozwijają się plastry czerwiu;
• Korpus - to w zasadzie skrzynka, w której znajdują się wszystkie pozostałe elementy ula, bez pokrywy i dna. Zasadniczo są to 4 ściany boczne umieszczone i połączone ze sobą w zależności od typu ula;
• Dno - chroni dno ula i jest tak skonstruowane, aby pozostawić pszczołom miejsce na wejście i wyjście z ula. Miejsce to nazywane jest warrenem i musi mieć określony rozmiar, ponieważ jeśli jest zbyt małe, pszczoły zamkną je woskiem, a jeśli jest zbyt duże, utworzą plastry;
• Urządzenie pakujące
• Membrana

Pod względem wyglądu i konstrukcji istnieją 3 główne typy uli: pionowe, poziome i małe. Mają one bardzo jasno określone wymiary, znormalizowane od lat 50-tych. Istnieją również inne typy uli (wielopiętrowe, dadant), a zalety i wady korzystania z jednego lub drugiego są przedmiotem gorących dyskusji na forach pszczelarskich. Każdy pszczelarz odnosi wydajność poszczególnych typów uli do własnych osiągnięć, co pozwala mi sądzić, że ich opinie są dość subiektywne. Należy pamiętać, że ule w fabrykach nie są budowane według projektów pszczelarzy, ale zgodnie z uznanymi standardami.

Jak wybrać drewno do budowy ula?

Do budowy uli można wykorzystywać różne rodzaje drewna, w zależności od dostępności i kraju, w którym są budowane. Wybór zależy od kosztów, wagi i dostępności. W naszym kraju najczęściej stosowanym drewnem jest drewno żywiczne (świerk i jodła) i drewno lipowe. Z punktu widzenia pszczół można użyć dowolnego litego drewna i nie ma badań, które wykazałyby, że przeszkadza im garbnik lub drewno egzotyczne.

Ci, którzy zajmują się produkcją drewnianych uli, budują je w następujący sposób panele z litego drewna świerk. Drewno jest połączone w zębach do przedłużania elementów, które są następnie klejone w prasach za pomocą klej odporny na wilgoć.

Istnieją samouczki pokazujące, jak zbudować ul przy użyciu sklejka lub inne pochodne drewna. Należy mieć świadomość, że te instrumenty pochodne mogą wydzielać formaldehydktóry jest szkodliwy dla pszczół. Emisje formaldehydu pochodzą z klejów ureo-formaldehydowych stosowanych w panelach drewnopochodnych.

Charakterystyka klejów stosowanych w budowie uli

Kleje używane do produkcji uli muszą pochodzić z zakresu zewnętrznego, tj. w Klasa D3 lub D4. Wymagana jest odporność na wilgoć, wodoodporność i elastyczność.

Mówiłem na początku, że wszystko zaczęło się od dyskusji, którą odbyłem z dyrektorem Szolvegy Targu Mures. Muszę przyznać, że na początku nie rozumieliśmy zainteresowania tym segmentem rynku, uważając zużycie za zbyt niskie. Myślałem, że jest to kwestia klejenia elementów, operacja o bardzo niskim zużyciu, nawet ta jest czasami zastępowana przez zszywki lub śruby.

Po uświadomieniu sobie, że drewniane panele są używane w masowej produkcji, zrozumiałem znaczenie kleju. Wybór takiego, który nie jest odporny na wilgoć lub jest mniej elastyczny, może zagrozić życiu rodzin pszczelich. Zimą lub w bardzo wilgotnych okresach klej może pękać i woda może dostać się do ula. Klej, któremu brakuje elastyczności, może być źródłem pęknięć w gorącym letnim słońcu.

Szolvegy doradza producentom drewnianych uli Klej Tiszabond D3D, wysoce elastyczny, wodoodporny i odporny na powtarzające się cykle zamrażania-rozmrażania. Mają też ofertę na klej D4 - Tiszabond 1kD4D jednoskładnikowy klej poliuretanowy, o bardzo dobrych właściwościach zewnętrznych i odporności, ale droższy od D3D. Jednak ilość kleju użyta do wykonania ula jest niewielka, różnica w cenie jednego ula staje się nieistotna.

Wykończenie uli

Niewielu pszczelarzy decyduje się na korzystanie z uli. Ilość miodu zebranego z uli stojących w jednym miejscu, nawet jeśli obszar ma bardzo bogatą florę, jest znacznie mniejsza niż w przypadku pszczelarstwa pasterskiego. W tym przypadku ule są przenoszone z miejsca na miejsce, gdzie znajdują się kwiaty do zapylenia. Praca rozpoczyna się w kwietniu, kiedy pola rzepaku zaczynają kwitnąć, i trwa do października.

Przez cały czas ule znajdują się na zewnątrz, a wykończenie musi je jak najlepiej chronić. Drewno jest pokryte powłoką Wodorozcieńczalne farby do zastosowań zewnętrznychw jasnych, pastelowych kolorach. Pigmenty zapewniają odporność na promieniowanie UV, a jasne kolory nie sprzyjają pochłanianiu promieniowania, które zwiększałoby temperaturę wewnątrz ula. Górna część pokryta jest cyną, co znacznie ogranicza możliwość przedostania się wody do ula.

Budowanie uli jako projekt DIY

Oprócz fabryk, które budują ule, jest wielu entuzjastów, którzy chcą je wykonać samodzielnie. Dla nich istnieje wiele samouczków i planów budowy. Jeśli jesteś taką osobą, możesz znaleźć inspirację tutaj.

Zanim jednak zaczniesz budować ule i zajmować się pszczelarstwem, dobrze jest odrobić pracę domową. To bardzo poważna sprawa, pszczoły są wrażliwe i mały błąd może zabić całą rodzinę. Jest jednak wielu pszczelarzy, którzy chętnie dzielą się swoim doświadczeniem, więc pozostaje mi tylko życzyć powodzenia!