80 000 drewnianych tabliczek przechowywanych w świątyni Haeinsa pozostało nienaruszonych po ponad 500 latach.

Na liście światowego dziedzictwa UNESCO znajdują się 1052 miejsca na całym świecie. Jednym z nich jest Janggyeong Panjeon ze świątyni HaeinsaW Korei Południowej znajduje się miejsce, w którym zachowały się drewniane tablice, na których wyryto koreańskie pismo buddyjskie - Tripitaka Koreana. Solidne drewniane tablice zostały wyrzeźbione w latach 1237-1248 jako sposób na błaganie Buddy o obronę Korei przed inwazją Mongołów. Ponad 80 000 drewnianych płyt było tam przechowywanych przez ponad 500 lat, podczas których żadna z nich nie pękła ani nie uległa zniszczeniu.

Jakie są kryteria, które doprowadziły do wpisania świątyni Haeinsa na listę światowego dziedzictwa UNESCO?

Istniały dwa kryteria, które zadecydowały o wpisaniu Janggyeong Panjeon na listę UNESCO. Jednym z nich była wyjątkowość złóż świątyni Haeinsa pod względem wieku, konstrukcji oraz sposobu przechowywania i konserwacji drewnianych płyt.

Drugim kryterium była wyjątkowość kolekcji tekstów, zarówno pod względem kunsztu, z jakim grawerunek został wykonany, jak i faktu, że reprezentuje on najbardziej kompletną i złożoną reprezentację buddyjskich tekstów doktrynalnych na świecie.

Teksty wygrawerowane na drewnianych tabliczkach są tak dokładne, tak delikatnie wykonane, że sugerują, że mogły zostać napisane ręką jednej osoby. Nie znaleziono żadnych błędów, mimo że na 81 258 drewnianych tabliczkach zapisano ponad 52 miliony znaków.

Sekretem długotrwałej wytrzymałości jest obróbka drewna i jego przechowywanie

Drewno sprowadzano z pobliskich lasów, cięto na płyty i przechowywano w solance przez 3 lata. Następnie gotowano je w solance i pozostawiano do wyschnięcia w cieniu na kolejne 3 lata. Po grawerowaniu drewno pokrywano lakierem, aby chronić je przed wilgocią, a rogi płyt zabezpieczano metalem.

Magazyn, w którym przechowywane są drewniane tablice, zajmuje najwyższą część świątyni. Jest to kompleks dwóch długich i dwóch krótkich budynków tworzących prostokąt wokół dziedzińca. Został zbudowany w XV wieku w tradycyjnym stylu okresu Joseon, charakteryzującym się prostotą detali, harmonijnym wyglądem, równowagą i rytmem.

Budynki te są uważane za wyjątkowe ze względu na rozwiązania konserwacyjne płyt, które umożliwiają również łatwy dostęp. Są to najstarsze budynki o takiej konstrukcji. Zostały one specjalnie zaprojektowane, aby zapewnić naturalną wentylację, temperaturę i wilgotność pod stałą kontrolą oraz chronić płytki przed gryzoniami i owadami.

Podczas wznoszenia budynków wzięto pod uwagę ich położenie względem słońca, kierunek wiatrów w okolicy i wilgotność spowodowaną monsunami. Konstrukcja została zaprojektowana tak, aby latem słońce nie przenikało do wnętrza, a zimą było wystarczająco dużo światła i ciepła. Okna mają różne pozycje i rozmiary na południe i północ, umożliwiając cyrkulację powietrza. Belki, na których umieszczone są drewniane deski, są równoległe do budynku, co również przyczynia się do cyrkulacji powietrza. Na ziemi znajdują się 3 warstwy - wapno, węgiel drzewny i sól - zapewniające drenaż, ale także magazynujące wodę do uwolnienia w okresach gorących i suchych.

W ciągu ponad 500 lat przechowywania ich w Janggyeong Panjeon, żadna z ponad 80 000 drewnianych tablic nie pękła ani nie uległa uszkodzeniu. Zastosowane techniki konserwacji są uważane za unikalne.

Jeśli powyższe nie zrobiło na tobie wrażenia, poniższy film z pewnością zrobi.